W sobotę 10 grudnia pani Mieczysława Piętek wygłosiła prelekcję pt. „Adam Mickiewicz – największy poeta polski”.
Urodził się w rodzinie drobnej szlachty 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka, a właściwie opodal w karczmie ,,Wygoda”, w której poród zastał matkę w drodze. Podobno akuszerka przecięła jego pępowinę nad książką, co wróżyło zalety umysłu.
Adam uczył się w szkole prowadzonej przez ojców Dominikanów. Ponoć pisał brzydko, za co był krytykowany przez matkę. W 1812 r. po śmierci ojca rodzina znalazła się w trudnej sytuacji. Adam pomagał matce zarabiając udzielaniem korepetycji. Duże wrażenie zrobiła na nim wracająca z Rosji pokonana armia Napoleona, jeszcze niedawno witana z nadzieją.
Po skończeniu szkoły wyjechał do Wilna. Za radą krewnego księdza, który mu pomagał, stanął do konkursu o stypendium do Seminarium Nauczycielskiego. Debiutował w 1818 r. opublikowanym wierszem ,,Zima miejska”. Na studiach z przyjaciółmi założył Towarzystwo Filomatów. Zdobył tytuł magistra filozofii. Zakochał się nieszczęśliwie w Marii Wereszczakównie, które to uczucie znalazło odbicie w jego twórczości. W 1820 r. powstała ,,Oda do młodości” (nieco później ,,Ballady i romanse”). Bardzo przeżył śmierć matki, o której dowiedział się z opóźnieniem. Za udział w tajnych organizacjach młodzieżowych został zesłany w głąb Rosji. W ciągu kilku lat przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie. Poznał m.in. Aleksandra Puszkina. W tym czasie powstały ,,Sonety krymskie” i ,,Konrad Wallenrod”. Następnie podróżował po Europie – był w Niemczech (w Dreźnie powstały ,,Dziady”), we Włoszech, w Szwajcarii. Wszystko to zaowocowało obyciem i znajomością języków obcych, do których miał talent.
Po wybuchu powstania listopadowego zamierzał dostać się do kraju, jednak ostatecznie do tego nie doszło. Od 1832 r. zamieszkał w Paryżu. Ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał 6 dzieci. Utrzymanie licznej rodziny z poezji nie było proste.
Z czasem Mickiewicz stał się jedną z najważniejszych postaci Wielkiej Emigracji. Objął katedrę literatury słowiańskiej. Wykładał również w Lozannie. Powstały ,,Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego” i ,,Pan Tadeusz”, który stał się kultowym utworem w literaturze polskiej.
W 1855 roku po śmierci żony wyjechał do Konstantynopola, by współtworzyć tam oddziały polskie do walki z carską Rosją. Niestety, zmarł na cholerę. Po kilku miesiącach zabalsamowane zwłoki z inicjatywy księcia Czartoryskiego spoczęły na cmentarzu w Montmorency we Francji. W 1890 r. poetę uroczyście przewieziono, by pochować go na Wawelu.
Twórczość Adama Mickiewicza, mniej czy bardziej wnikliwie, znają chyba wszyscy świadomi ogromnej roli wieszcza dla Polski i literatury. Niewielu jednak zna szczegóły z życiorysu poety, a tych właśnie dzięki pani Mieczysławie Piętek można było poznać naprawdę bardzo wiele.
Małgorzata Kotwica
Zdjęcia: Weronika Czerw
